genelde annemin doğru düzgün yürü deyip elimden tutup cekmesiyle son bulurdu. ben böyle zevkli bir oyun görmedim. yerde beyaz kapakli elektrik kutuları olurdu genelde, heh iste onlarda can olurdu. bazen oyle yollarda yürürken farketmeden devam ederim bunu yapmaya.
Bazı kaldırımlarda renkler hemen değişmezdi. Yani kırmızı taşlar 5-6 adım boyunca gider sonra beyaz gelir o da 5-6 adım giderdi yani yek bi renkte yürümek imkansızdı. Böyle yollarda her rengi eşit sayıda adımla geçmeye çalışırdım.
Şuanda da metrodan çıkınca beton yol var arada da çizikler var. Beton yolun çiziklerle ayrılan her bölümünü eşit sayıda adımda geçmeye çalışıyorum.
(bkz: amk delisi) dediğim insan. Evet bende yapıyorum ne var? Ama artık etrafa çaktırmadan yapıyorum bazen adımlarımı kısıp bazen uzatıyorum. Yaşımız kaç oldu gören ne der yakışıyor mu hiç. Yakışıyor tabi amcık.
1
Bir de kaldırımın kenerından düşmemeye çalışarak yürümek var - argonavis 20.05.2020 22:12:29 |#3783230
0
ben de yapıyorum yalnız değilsin bobcum - why god why 20.05.2020 22:14:07 |#3783208
1
+
-entiri.verilen_downvote
2009 yılında yaptığım facebook paylaşımıyla üzerinde konuşmaya son verdiğim olay.
2
+
-entiri.verilen_downvote
(bkz: çizgilere basmadan yürümeye çalışmak)
zampara’nın ölümü şarkısını aklıma getirdi. bu mevzuyu küçümseyenler, saçmalık gözüyle bakanlar var ama o kadar kolay değil. yanlış yere basarsam öcüler beni yer.